Συγγενεις δυσπλασιες περιοφθαλμικης περιοχης
Οι συγγενείς δυσπλασίες της περιοφθαλμικής περιοχής μπορούν να αφορούν το άνω ή κάτω βλέφαρο, τη δακρυϊκή συσκευή ή και τα τοιχώματα του οφθαλμικού κόγχου.
Οι συγγενείς δυσπλασίες της περιοφθαλμικής περιοχής είναι πολλές και μπορούν να αφορούν το άνω ή κάτω βλέφαρο, τη δακρυϊκή συσκευή ή και τα τοιχώματα του οφθαλμικού κόγχου. Στο συγγενές εκτρόπιο το βλεφαρικό χείλος παρουσιάζει στροφή προς τα έξω (εκστροφή) είτε στο άνω είτε στο κάτω βλέφαρο, συχνά λόγω έλλειψης δέρματος. Αντιθέτως στο συγγενές εντρόπιο το βλεφαρικό χείλος παρουσιάζει στροφή προς τα έσω (προς τον οφθαλμικό βολβό) με αποτέλεσμα οι βλεφαρίδες να ακουμπούν τον κερατοειδή και να προκαλείται ερεθισμός της οφθαλμικής επιφάνειας (τριχίαση). Η κατάσταση αυτή πρέπει να διακρίνεται από το επιβλέφαρο, όπου δεν διακρίνεται μεν το βλεφαρικό χείλος επειδή καλύπτεται από δερματική πτυχή, ωστόσο οι βλεφαρίδες δεν ακουμπούν την επιφάνεια του οφθαλμικού βολβού.
Στη συγγενή πτώση βλεφάρου, το ύψος του άνω βλεφάρου είναι κατώτερο του φυσιολογικού. Ορισμένες φορές η συγγενής πτώση βλεφάρου εμφανίζεται στα πλαίσια συνδρόμων, όπως το σύνδρομο βλεφαροφίμωσης.
Η δακρύρροια είναι συχνή στα νεογνά (εμφανίζεται μετά την 20η ημέρα της ζωής) και οφείλεται συνήθως σε μη διάνοιξη το κατώτερο τμήμα του ρινοδακρυϊκού πόρου, δηλαδή του καναλιού που συνδέει το δακρυϊκό ασκό (το σάκκο που υποδέχεται τα δάκρυα από το μάτι) με την κοιλότητα της μύτης.
Αυτό προκαλεί συσσώρευση βλέννης στην οφθαλμική επιφάνεια ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστεί και φλεγμονή (δακρυοκυστίτιδα). Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις ο αυλός διανοίγεται στους πρώτους μήνες της ζωής, ορισμένες φορές απαιτείται χειρουργική διάνοιξη ή και προσωρινή τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης. Σπανιότερα η συγγενής δακρύρροια οφείλεται σε ατελή ανάπτυξη των δακρυϊκών σωληναρίων κοντά στο μάτι, οπότε τα δάκρυα είναι ιδαρή (χωρίς προσμείξεις βλέννης). Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή πρέπει οπωσδήποτε να αποκλειστεί η περίπτωση συγγενούς γλαυκώματος που επίσης μπορεί να εκδηλωθεί με δακρύρροια και φωτοφοβία.
Στη συγγενή πτώση βλεφάρου, το ύψος του άνω βλεφάρου είναι κατώτερο του φυσιολογικού. Ορισμένες φορές η συγγενής πτώση βλεφάρου εμφανίζεται στα πλαίσια συνδρόμων, όπως το σύνδρομο βλεφαροφίμωσης.
Η δακρύρροια είναι συχνή στα νεογνά (εμφανίζεται μετά την 20η ημέρα της ζωής) και οφείλεται συνήθως σε μη διάνοιξη το κατώτερο τμήμα του ρινοδακρυϊκού πόρου, δηλαδή του καναλιού που συνδέει το δακρυϊκό ασκό (το σάκκο που υποδέχεται τα δάκρυα από το μάτι) με την κοιλότητα της μύτης.
Αυτό προκαλεί συσσώρευση βλέννης στην οφθαλμική επιφάνεια ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστεί και φλεγμονή (δακρυοκυστίτιδα). Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις ο αυλός διανοίγεται στους πρώτους μήνες της ζωής, ορισμένες φορές απαιτείται χειρουργική διάνοιξη ή και προσωρινή τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης. Σπανιότερα η συγγενής δακρύρροια οφείλεται σε ατελή ανάπτυξη των δακρυϊκών σωληναρίων κοντά στο μάτι, οπότε τα δάκρυα είναι ιδαρή (χωρίς προσμείξεις βλέννης). Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή πρέπει οπωσδήποτε να αποκλειστεί η περίπτωση συγγενούς γλαυκώματος που επίσης μπορεί να εκδηλωθεί με δακρύρροια και φωτοφοβία.